قسمت خارجی دستگاه شامل:

• میکروفون: صدا را دریافت می‌کند.
• پردازنده گفتار: این قسمت صداهایی را که بیشتر مهم است، از جمله گفتار را اولویت‌بندی می‌کند. سیگنال‌های صوتی الکتریکی به کانال‌ها تقسیم می‌شوند و از طریق یک سیم بسیار نازک به فرستنده ارسال می‌شوند.
• فرستنده: این قسمت کویل (coil) است. در پشت گوش خارجی قرار دارد و سیگنال‌های صوتی پردازش شده را به دستگاه داخلی کاشته‌شده منتقل می‌کند.

در داخل:

• جراح گیرنده و محرک را در استخوان زیر پوست قرار می‌دهد. سیگنال‌ها به تکانه‌های (ایمپالس‌ها) الکتریکی تبدیل می‌شوند و از طریق سیم‌های داخلی به الکترودها ارسال می‌شوند.
• حداکثر 22 الکترود داخل حلزون کار گذاشته می‌شود. تکانه‌ها به اعصاب و سپس مستقیم به مغز فرستاده می‌شوند. تعداد الکترودها به تولید‌کنندگان دستگاه کاشت بستگی دارد.

کودکان معمولاً در هر دو گوش دستگاه کاشت حلزون دارند، در حالی که بزرگسالان تمایل دارند فقط یکی داشته باشند.

برخی از افراد مبتلا به اختلال شنوایی ممکن است در گفتار و همچنین درک گفتار دیگران مشکلاتی داشته باشند.

درصد بالایی از افراد مبتلا به اختلال شنوایی می‌توانند سایر راه‌های برقراری ارتباط را یاد بگیرند. لب خوانی و زبان اشاره را می‌توانند جایگزین یا مکمل ارتباط شفاهی باشد.

طیف وسیعی از زبان‌های اشاره وجود دارد که در برخی موارد با یکدیگر خیلی متفاوت هستند.

لب خوانی

همچنین به عنوان گفتارخوانی شناخته می‌شود، لب خوانی روشی برای درک زبان گفتاری با تماشای حرکات لب، صورت و زبان گوینده است.

افرادی که بعد از فراگیری صحبت کردن دچار اختلالات شنوایی شده‌اند می‌توانند سریع لب خوانی را یاد بگیرند. این مورد برای کسانی که کم شنوا به دنیا می‌آیند، صدق نمی‌کند.

این زبانی است که از علائم ساخته‌شده با دست‌ها، صورت و وضعیت بدن استفاده می‌کند، اما صدایی ندارد. این روش بیشتر توسط افراد ناشنوا استفاده می‌شود.

انواع مختلفی از زبان اشاره وجود دارد. زبان اشاره انگلیسی (BSL) با زبان اشاره آمریکایی (ASL) خیلی متفاوت است. به عنوان مثال، زبان اشاره انگلیسی از الفبای دو دست استفاده می‌کند، در حالی که زبان اشاره آمریکایی از الفبای یک دست استفاده می‌کند.

برخی از کشورها از زبان اشاره معرفی‌شده توسط مبلغان استفاده می‌کنند. به عنوان مثال زبان اشاره نروژی در ماداگاسکار استفاده می‌شود.

زبان اشاره کاملا متفاوت از زبان گفتاری است و دستور زبان در زبان اشاره انگلیسی همانند زبان انگلیسی گفتاری نیست. زبان اشاره آمریکایی از لحاظ گرامر بیشتر شبیه به زبان گفتاری ژاپنی است تا زبان گفتاری انگلیسی.

هنگامی بوجود می‌آید که حساسیت گوش داخلی (حلزون) آسیب می‌بیند یا یک مشکل ساختاری وجود داشته باشد.

در موارد نادری علت این نوع کم ‌شنوایی ممکن است مشکلاتی در قشر شنوایی (قسمتی از مغز که مربوط به شنوایی است) باشد.

کم شنوایی حلزونی- شایع‌ترین نوع این کم شنوایی – ممکن است به علت آسیب قسمتی مشخصی از حلزون گوش داخلی از قبیل سلول‌های موئی داخلی، سلول‌های موئی خارجی یا هر دو بوجود ‌آید.

کم شنوایی حسی‌عصبی معمولا در بدو تولد وجود دارد،  ممکن است زمینه ارثی داشته باشد یا به علت سایر مشکلات پزشکی بوجود آید، بااین‌حال گاهی‌اوقات علت آن ناشناخته است. این نوع کم شنوایی معمولا دائمی است.

میزان کم شنوایی حسی‌عصبی ممکن است:

• ملایم (بعضی از صداها را نمی‌تواند بشنود)
• متوسط (خیلی از صداها را نمی‌تواند بشنود)
• شدید (اکثر صداها را نمی‌تواند بشنود)
• عمیق (هیچ صدای را نمی‌تواند بشنود)

گاهی‌اوقات کم شنوایی پیشرونده است (با گذشت زمان بدتر می‌شود) و گاهی‌اوقات یک‌طرفه (فقط یک گوش) است.

به علت این‌که کم شنوایی ممکن است با گذشت زمان بدتر شود، بهتر است ارزیابی‌های شنوایی بعد از مدتی دوباره انجام شود.

دارو و جراحی نمی‌تواند به درمان این نوع کم شنوایی کمکی کند، اما سمعک می‌تواند به کودکان کمک کند تا بهتر بشنوند.

کم شنوایی آمیخته

هنگامی بوجود می‌آید، که فرد کم شنوایی انتقالی و حسی‌عصبی داشته باشد.

کم شنوایی مرکزی

وقتی اتفاق می‌افتد که حلزون مشکلی ندارد و به‌درستی کار می‌کند، اما قسمتی از مغز که مربوط به شنوایی است، عمکلرد درستی ندارد.

این نوع کم شنوایی نادر است و درمان آن مشکل‌تر است.

در اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD)  عملکرد گوش‌ها و مغز کاملا با هم هماهنگ نیست.

کودکان مبتلا به این بیماری معمولا در سکوت به‌خوبی می‌شنوند، اما در محیط‌های نویزی در تشخیص گفتار مشکل دارند.

در این موارد تربیت شنوایی می‌تواند به این کودکان کمک کند.